Veliki umni, ali hrabri ljudi Srbije, zaslužuju svoje mesto, kako u crkvenim knjigama, tako na papirima istorijskih spisa, ali i u toponimima, pa čak i navikama sopstvenog naroda.
Đorđe Petrović, kakvo je ime srpskog najvećeg vođe ustanka, poznato je među Srbima i kao Crni Đorđe ili Karađorđe. U pitanju je rodonačelnik dinastije Karađorđevića, koja upravo po njemu i nosi ime.
Reč je o čoveku koji je kao austrijski frajkor, odnosno srpski službenik u austrijskoj miliciji, učestvovao u austrijsko-turskom ratu. Nakon što je izbegao Seču knezova, Karađorđe je izabran za vožda. To znači da je komandovao ustanicima, tokom Prvog srpskog ustanka.
Ubijen je po nalogu Miloša Obrenovića koji mu je bio kum, a glava mu je poslata turskom sultanu. No, njegov neizbrisiv trag, ostao je da biva iznad Srbije, kao vodilja narodu, narednih vekova.
Karađorđevo
Naselje u opštini Bačka Palanka, nosi ime po pomenutom voždu. Naime, u pitanju je malo naselje, ali od izuzetne važnosti kada je u pitanju odmor, lov i konjički sport.
U njemu se nalazi ergela rasnih konja, a može se reći da je u pitanju najveća ergela u ovom delu Evrope. Tu se nalazi i Muzej ergele, a zanimljivo je da je ovo mesto nekada posetila i kraljica Elizabeta.
Pretpostavlja se da je najstarija knjiga utisaka upravo na ovom mestu, a otvorena je još davne 1924. godine.
Voždovac – naselje u Beogradu
Ukoliko odsedate u Beogradu, velika je verovatnoća da ćete naći voždovački apartman i iz njega otpočeti svoju pustolovinu po Beogradu.
Međutim, pre noćnog života ili istraživanja istorije grada, nije loše da znate da je upravo na tom području, vožd Karađorđe započeo oslobođenje Beograda i poveo ustanike u boj 1806. godine.
Kako bi se obeležio taj događaj i voždu dalo na značaju kroz počasti, ovaj kraj je najpre nazvan Voždovo predgrađe, a potom i Voždovac. Iako je naselje tokom perioda komunizma nosio ime VI rejon, bilo je prepoznatljivo i kao Voždovac.
Od gradova do kafane
Iako je ponegde na šaljiv način nazvana devojački san, šnicla koja se jede širom Srbije u brojnim kafanama i restoranima nosi ime takođe po voždu Karađorđu.
Naime, u pitanju je šnicla koja se sastoji od prženog i rolovanog telećeg i svinjskog mesa, a punjena je kajmakom. Karađorđeva šnicla se servira sa tartarom, limunom, boranijom i pomfritom. Nastala je mnogo nakon Karađorđa, a krivac za to je kuvar Milovan Mića Stojanović koji ju je izumeo 1959. godine.
Na prsima velikana
Karađorđeva zvezda je orden koji je ustanovio još Kralj Petar, a funkcija ovog ordena je da se njime odlikuju heroji. Iako je dodeljivan i u vreme Kraljevine Jugoslavije i u vreme SFRJ, a prenesen je na Republiku Srbiju, možda je ponajveću vrednost dobio nakon Prvog svetskog rata.
Nosioci Karađorđeve zvezde mogu se pohvaliti sa četiri stepena ordena. To u praksi znači da postoje klasifikacije. Prva dva stepena odnosila su se na oficire, drugi na komandire, a orden četvrtog stepena mogao je da nosi samo onaj koji je ovenčan „viteštvom“. Moderna doba su promenila ove načine klasifikacije, ali je poenta Karađorđeve zvezde ostala ista.
Kao što vidimo, Karađorđe je u mnogome ostavio traga na srpsku kulturu, ali i nasleđe, pa nimalo ne čudi i to što se našao na novčanici. Karađorđe nije podlegao promenama narativa u zavisnosti od države, pa se može reći da je bio jako važan junak u svim vremenima postojanja moderne srpske države.
Iako je rodonačelnik samo jedne od dinastija, danas se poštuje kao jedan od veoma značajnih ljudi, te je stoga i uvršten u mnoge toponime, ali i nazive hrane, kafana, pesama. Mnoge se stvari mogu poricati, ali ne i ta da je u pitanju bio jako primećen junak toga doba.